Prvobitnan plan izgradnje Sabornog hrama datira još iz perioda prije Drugog svjetskog rata, ali je početak gradnje odložio početak sukoba te isti bilo odložen još narednih nekoliko decenija shodno potičikom uređenju Crne Gore u tom periodu. Nakon dugog odlaganja gradnja hrama je, uz blagoslov mitropolita Amfilohija, započela 9. avgusta 1993. godine.

Izgrađen u duhu tradicionalne arhitekture, a pri gradnji korišćeni su veliki kameni blokovi, megaliti, kao kod starodrevnih spomenika što Saborni hram i čini prepozanljivim. Hram je koncipiran u obliku pravoslavnog krsta, sa četiri svoda koji se ukrštaju i oslanjaju na osam stubova. Tambur iznad središnjih stubova nosi kupolu, a u uglovima se nalaze podržavajući elementi za formiranje kružne osnove. Unutrašnjost hrama je obogaćena mermernim ikonostasom i bogatim ikonopisom i freskama koje se temelje na biblijskom motivima.

Svetitelj po kom je ovaj spomenik nastao zauzima posebno mjesto i od nemjerljivog je značaja za kulturu, identitet i istoriju Crne Gore i naroda koji već vijekovima živi u ovim prijedelima.

U čast velikog sv. Petra Cetinjskog je 13. jula 2006. godine, tokom proslave Dana državnosti, otkiveno maestralno djelo vajara Nenada Šoškića, dok je arhitektonsko – urbanisticko rješenje oko samog spomenika osmislio arhitekta Dragan Vuković. Svojim izgledom i veličinom krade poglede mnogih, te predstavlja prepoznatljiv simbol kako Podgorice tako i cijele Crne Gore.

Sahat kula, jedan od najstarijih i najljepših simbola Podgorice i predstavlja izvanredan primjer arhitekture iz turskog doba. Smještena na Trgu Bećir-bega Osmanagića u naselju Stara Varoš, ova građevina je rijedak preživjeli svjedok njemačkog bombardovanja grada tokom Drugog svjetskog rata.

Podignuta 1667. godine od strane turskog vezira Hadži Paše Osmanagića, kroz vjekove je služila kao obrambeni objekt i gradski sat. Svojom visinom od 16 metara, Sahat kula je postala značajan istorijski simbol grada, kom se vijekovima dive kako mještani tako i posjetioci Podgorice.

Rijeka Morača jedan je od najprepoznatljivijih simbola glavnog grada koja grad polovi na dva dijela, a duž njenog toka samo u Podgorici izgrađeno je deset mostova koji spajaju njene obale i ljude na njima.

Od obronaka planine Rzač ova rijeka prolazi kroz prelijepe prizore svog kanjona u kom je brza i snažna, ali i Zetske doline gdje se prilagođava terenu i usporava svoj tok sve do Skadarskog jezera gdje se njen tok i završava.

Zanimljiva činjenica o Morači jeste i to da se upravo duž njenog kanjona nalazi i jedna od najopasnijih saobraćajnica kojom se sa sjevera posjetioci spuštaju ka jugu i naravno Jadranskom moru. Ceo ovaj prijedeo karakteriše vrlo nepristupačan teren za izgradnju bezbjednije saobraćajnice te će kanjon Morače bar još neko vrijeme biti pravi izazov za vozače.

Na brdu Gorica iznad Podgorice smješten je monumentalni spomen - kompleks koji je svečano otvoren 1957. godine i od tada predstavlja jedan od simbola grada.

Arhitekta Vojislav Đokić autor je ovog impozantnog spomenika, koji je postao simbol tadašnjeg Titograda i centar obilježavanja državnih praznika i godišnjica u socijalističkoj Crnoj Gori. Spomenik obuhvata mauzolej koji je izgrađen od bijelog granita i predstavlja centralnu tačku kompleksa, a na ulazu se nalaze upečatljive skulpture dva borca, djelo vajara Draga Đurovića. Unutar kripte, koja je obložena pločicama sa imenima sahranjenih boraca, stoji snažna poruka: "Oni su voljeli slobodu više od života".

Ovaj spomenik svjedok je ne tako davne istorije Crne Gore i kao takav podsjeća mještane i posjetioce na hrabrost i žrtvu onih koji su se borili za slobodu u Narodnooslobodilačkom ratu.

Predstavlja simbol Podgorice i jedan od najučatljivijih mostova duž čitavog toka rijeke Morače dijelo je dr Mladena Ulićevića. DIjelo koje krasi glavni grad i oduševljava sve u njemu već skoro 20 godina.

Most spaja Bulevar Ivana Crnojevića i Trinaestojulsku ulicu i predstavlja jednu od glavnih tačaka koji novi deo glavnog grada spaja sa centrom i starim gradom koji se nalazi na drugoj strani rijeke Morače.

Most Milenijum je izvanredan dodatak urbanoj slici Podgorice i s pravom je postao jedno od omiljenih turističkih odredišta koje svakako treba posjetiti pri posjeti glavnom gradu Crne Gore.

Smješten je na upečatljivoj lokaciji u parku Kruševac, uz rijeku Moraču. U cijelom kompleksu posebno se ističe Dvorac Petrovića, koji je nekada služio kao rezidencija dinastije Petrović. Izgrađen je 1891. godine, a dvorac danas ima status spomenika kulture i od nemjerljivog je kulturnoistorijskog značaja za čitavu Crnu Goru.

Jedinstvenost ovog zdanja ogleda se u impresivnom fondu od preko 1000 eksponata iz 60 nesvrstanih zemalja koji je ostao kao nasljeđe Galerije nesvrstanih zemalja "Josip Broz Tito" što Centar savremene umjetnosti čini nezaobilaznom kulturnom destinacijom Jugoistočne Evrope. Ovaj fond predstavlja pravu riznicu kulture, pružajući posjetiocima nevjerovatnu mogućnost da se upuste u putovanje kroz različite stilove, teme i inspiracije.

Smješten duž obale rijeke Morače, sa bujnom vegetacijom i "debelim" hladom predstavlja svojevrsnu oazu u sred grada, posebno tokom vrućih ljetnih mjeseci.

Nezaobilazan dio Njegoševog parka predstavlja kamena obala Morače koju rado posjećuju i mještani i turisti ne bi li uživali u pogledu na rijeku, a oni hrabri i u plivanju u hladnoj vodi ove rijeke.

Park ima čuveni košarkaški teren na kojem često treniraju igrači KK "Budućnost" najuspješnijeg kluba u Crnoj Gori. Osim toga, postoje i zanimljive skrivene karakteristike, poput ostataka starog groblja i nekoliko spomenika, uključujući veliku statuu Petra II Petrovića Njegoša, po kojoj je park i dobio ime.